۱۳
خرداد, ۱۳۹۶
زولبیا و بامیه، خیلی هم واجب نیست!
ماه مبارک رمضان، مهم ترین فرصت رشد و تعالی معنوی است و نخستین هدفی که در تمام ابعاد و غایات و شئون گوناگون این ماه وجود دارد، بالارفتن انسان در مدارج عبودیت است.
برپایی مجالس افطار و چیده شدن سفره های افطاری و سحری نیز قبل از کارکردهای متنوع فردی و اجتماعی به این هدف اساسی نظر دارد. دورهم نشستن مردم و تجدید دیدارها و ایجاد آشنایی ها و به قول معروف «چشم در چشم شدن» های افطاری ماه رمضان، یکی از عوامل اساسی همبستگی اجتماعی و ایجاد احساس وحدت و همدلی است که شاید در پرتو فضای روحانی این ماه تاثیر و برکت دوچندان می یابد، اما مهم تر از همه کارکرد معنوی افطار دادن به روزه داران است.
